Film jako powieść XX wieku

Profesor Aleksander Jackiewicz był wielką osobistością polskiego kina. Humanista, erudyta, zawsze nienagannie ubrany, człowiek wielkiej wiedzy i kultury osobistej. Był wielkim znawcą kina (kierował Instytutem Sztuki PAN, wykładał w łódzkiej Szkole Filmowej), także powieściopisarzem oraz fantastycznym gawędziarzem. Jego pasją było badanie bliskich związków kina i literatury, to im poświęcił większość swoich książek („Film jako powieść XX wieku”, „Niebezpieczne związki literatury i filmu”, „Historia literatury w moim kinie”). Był krytykiem, którego głos znaczył wiele (znakomite cztery tomy „Mojej filmoteki”), ale i niezwykle ciekawym teoretykiem, prezentującym nieraz dość oryginalne, a zarazem kontrowersyjne poglądy („Antropologia filmu”, „Fenomenologia kina”) oraz wnikliwym historykiem kina, zainteresowany szczególnie początkami kinematografu („Moja historia kina. Tom I – Kino prymitywne”).