Biblia Litewska Chylińskiego, Nowy Testament

Biblia Chylińskiego – litewskie, niedokończone tłumaczenie Biblii (przede wszystkim Starego Testamentu), dokonane przez Samuela Bogusława Chylińskiego, na zlecenie synodu kalwińskiego w Kiejdanach, w połowie XVII wieku.
Reformacja sprzyjała rozwojowi języków narodowych, a każdy kościół lokalny pragnął posiadać Biblię we własnym języku. W tym celu luteranie litewscy wysłali S.B. Chylińskiego do Oksfordu. Wcześniej odbywał studia w Niemczech i Belgii. Przekład rozpoczął 22 października 1657. Druk Starego Testamentu ostatecznie doprowadzono do 416 stron (do XL psalmu dawidowego). Nie są znane przyczyny przerwania translacji (być może przyczyną było niezadowolenie zamawiających z formy tłumaczenia).
Do lat 30. XX w. uważano, że autorem przekładu był Jonas Bretkūnas. Jednak prace L.C. Whartona oraz II Międzynarodowego Zjazdu Slawistów w Warszawie (1934), rzuciły inne światło na tę sprawę, przyznając autorstwo Chylińskiemu.
W 1935 Stanisław Kot odnalazł także fragmenty przekładu Nowego Testamentu, nierozpoznane przy zakupie w 1932 przez British Museum (sygnatura 41301). Prawdopodobną datą rozpoczęcia przekładu tej części Biblii był rok 1658. W 1936 podjęto działania celem wydania rękopisu Polskiej Akademii Umiejętności, jednak przerwała je wojna.