To jedyna w swoim rodzaju książka poświęcona nie „wielkiej” literaturze, ale literaturze „małej” — taniej i przeznaczonej dla gawiedzi — sensacyjnej, kryminalnej, romansowej, komiksowej i wszelakiej różnej ukazującej się zarówno w wydaniach książkowych jak i w gazetowych odcinkach, która zwykle docierała do najmniej wykształconych i najbiedniejszych czytelników. Autor, profesor Uniwersytetu Łódzkiego, prześledził i opisał losy tej literatury w Polsce. Już od studenckich lat prof. Dunin kolekcjonował „złą literaturę”: dzieła grafomanów, zapomnianych awangardzistów, twory satyryków, zbiory anegdot — czyli wszystko to, co dziwne i zabawne, a przez literaturoznawców i bibliotekarzy najczęściej traktowane jako bezwartościowe i nadające się jedynie na makulaturę.