Zośka

To, co książka ta mówi o Tadeuszu, nie jest legendą. Nie jest też opowiadaniem, które zawierałoby jakiekolwiek elementy powstałe w wyobraźni autorów. Fakty, odczucia i wypowiedzi, do których autorzy zdołali dotrzeć i które zdołali odtworzyć, pochodzą z dokumentów i ze wspomnień wielu osób. Tekst książki ma częściowo formę dwugłosu siostry Tadeusza - Anny i jego bliskiego przyjaciela - Jana, a częściowo jest narracją opartą o relacje, dokumenty, materiały źródłowe. Zakończeniem książki jest relacja jej bohatera: relacja "Zośki" z kwietnia 1943 roku. Stanowi ona ważny dokument mówiący o faktach i o człowieku.